Τα πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν διαφορετικά απ’ ότι είναι δεν αξίζουν ούτε ένα δάκρυ από εμάς αλλά κανένας μας δεν έχει ζήσει χωρίς να γνωρίσει τα δάκρυα..πάντως το σίγουρο ειναι πως είναι καλύτερο να κλαις από χαρά, παρά να διασκεδάζεις με κλάματα...όπως και να το κάνουμε πάντοτε τα δάκρυα είτε είναι χαράς είτε είναι λύπης ανακουφίζουν..εξάλλου μη ξεχνάτε πως τα μάτια είναι ο καθρεπτης της ψυχής μας...δε μπορούμε να κρυφτούμε..ακόμα και αν δε μιλήσουμε εμείς...θα μιλήσουν αυτά για εμάς...!!
Eγώ εδώ θα απαντήσω με μια μαντινάδα...: Πολλές φορές στη χαρά, ο άνθρωπος δακρύζει μα στη παντέρμη συμφορά το δάκρυ ξεχωρίζει Πολλές φορές το δάκρυ μου, βγαίνει χωρίς να κλάψω μα βάζω πείσμα στη καρδιά να μην αναστενάξω. Σαν δάκρυ μες στα μάτια μου, σ' έχω και φυλάσσω δε κλαίω για να μη χαθεί το δάκρυ και σε χάσω.!Πιστεύω να καταλάβατε τι εννοώ....!!
τα δάκρια μας, κομμάτια του καθρέπτη της ψυχή. όταν πέφτουν, έχουν λόγο, αξίζει να το κοιτάξουμε, να δούμε πιο βαθιά, απ' το να ζυγίζουμε τους ανθρώπους με οικονομικούς όρους ("αξίζει").
Ποτέ δεν είναι αργά να διεκδικήσεις κάτι που επιθυμείς πολύ και σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι εσύ. Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να τη σπαταλάμε περιμένωντας τις ευκαιρίες. Η ευκαιρίες δεν έρχονται συχνά, γι' αυτό πρέπει να τις αναζητούμε εμείς οι ίδιοι. Τίποτα δεν πραγματοποιείται αν δεν το θέλεις πάρα πολύ, αν δεν δουλέψεις σκληρά και συνεχώς, αν δεν είσαι πάντα εκεί να το υποστηρίζεις. Τα εύκολα είναι για τους αποτυχημένους, γι' αυτούς που ονειρεύονται και όχι γι΄αυτούς που βάζουν στόχους. Ακόμη κι αν χάσεις το στοίχημα μαζί με το στόχο, θα ξέρεις ότι απ' το λάθος έμαθες, ότι πάλεψες λιονταρίσια, ότι δεν κατέθεσες τα όπλα εύκολα. Και μπορεί τα δύσκολα κάποιες φορές να είναι ψυχοφθόρα, όμως σου μαθαίνουν να επιβιώνεις.
Τα πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν διαφορετικά απ’ ότι είναι δεν αξίζουν ούτε ένα δάκρυ από εμάς αλλά κανένας μας δεν έχει ζήσει χωρίς να γνωρίσει τα δάκρυα..πάντως το σίγουρο ειναι πως είναι καλύτερο να κλαις από χαρά, παρά να διασκεδάζεις με κλάματα...όπως και να το κάνουμε πάντοτε τα δάκρυα είτε είναι χαράς είτε είναι λύπης ανακουφίζουν..εξάλλου μη ξεχνάτε πως τα μάτια είναι ο καθρεπτης της ψυχής μας...δε μπορούμε να κρυφτούμε..ακόμα και αν δε μιλήσουμε εμείς...θα μιλήσουν αυτά για εμάς...!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε με ρώτησε μια φίλη μου:
ΑπάντησηΔιαγραφή- Γιατί κλαίς??
Τότε της απάντησα εγώ:
- Δεν κλάίω, απλά δακρίζω από χαρά.. :)
Eγώ εδώ θα απαντήσω με μια μαντινάδα...:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές φορές στη χαρά, ο άνθρωπος δακρύζει
μα στη παντέρμη συμφορά το δάκρυ ξεχωρίζει
Πολλές φορές το δάκρυ μου, βγαίνει χωρίς να κλάψω
μα βάζω πείσμα στη καρδιά να μην αναστενάξω.
Σαν δάκρυ μες στα μάτια μου, σ' έχω και φυλάσσω
δε κλαίω για να μη χαθεί το δάκρυ και σε χάσω.!Πιστεύω να καταλάβατε τι εννοώ....!!
τα δάκρια μας, κομμάτια του καθρέπτη της ψυχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν πέφτουν, έχουν λόγο, αξίζει να το κοιτάξουμε, να δούμε πιο βαθιά,
απ' το να ζυγίζουμε τους ανθρώπους με οικονομικούς όρους ("αξίζει").
Ποτέ δεν είναι αργά να διεκδικήσεις κάτι που επιθυμείς πολύ και σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι εσύ. Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να τη σπαταλάμε περιμένωντας τις ευκαιρίες. Η ευκαιρίες δεν έρχονται συχνά, γι' αυτό πρέπει να τις αναζητούμε εμείς οι ίδιοι. Τίποτα δεν πραγματοποιείται αν δεν το θέλεις πάρα πολύ, αν δεν δουλέψεις σκληρά και συνεχώς, αν δεν είσαι πάντα εκεί να το υποστηρίζεις. Τα εύκολα είναι για τους αποτυχημένους, γι' αυτούς που ονειρεύονται και όχι γι΄αυτούς που βάζουν στόχους. Ακόμη κι αν χάσεις το στοίχημα μαζί με το στόχο, θα ξέρεις ότι απ' το λάθος έμαθες, ότι πάλεψες λιονταρίσια, ότι δεν κατέθεσες τα όπλα εύκολα. Και μπορεί τα δύσκολα κάποιες φορές να είναι ψυχοφθόρα, όμως σου μαθαίνουν να επιβιώνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ να κλαις είναι ένα συναίσθημα που έχει ανάγκη να βγεί γιατί αν δεν βγεί,.. τότε η καρδιά δεν πρόκειται να ηρεμήσει..
ΑπάντησηΔιαγραφή